در صنعت گلخانه، کودها و همچنین تقویت کننده های خاک در سطح گسترده ای مورد استفاده قرار می گیرند. کودها اساسا به منظور بهینه سازی شرایط فیزیکی- شیمیایی محیط ریشه بکار گرفته شده و برای رشد در محل خاک همچنین رشد در بسترها مورد استفاده قرار می گیرند. تقویت کننده های خاک مودی می باشند که صرفا در محل خاک اضافه شده تا در درجه اول به نگهداری یا بهبود خصوصیات فیزیکی آن پرداخته، بلکه همچتنین می تواند باعث بهبود خصوصیات شیمیایی و بیولوژیکی گردد. بنابراین تفاوت بین کودها و تقویت کننده های خاک نسبتا پراکنده می باشد.

بهینه سازی شرایط فیزیکی- شیمیایی با افزودن کودها تمرکزش را بر روی بهبود دسترس پذیری مواد مغذی، و بر روی کنترل PH و پتانسیل اسنزی در محیط ریشه قرار می دهد.از آنجایی که نسبت رشد محصول و در نتیجه بازدهی در گلخانه ها بسیار بالا می باشد، حذف مواد مغذی مهم می باشد. بنابراین کاربرد اکثر کودها در درجه اول برای بازیابی شرایط مواد مغذی محیط ریشه حائز اهمیت می باشد. سطح PH با افزودن کودهای خاص کنترل می گردد، اما همچنین تحت تاثیر افزودن کود وضعیت مواد مغذی را بهبود می بخشد. بلعکس، کودها برای کنترل مواد مغذی محتوای PH ، معمولا کلیسیم و منیزیم مورد استفاده قرار می گیرند. کنترل بر روی پتانسیل اسمزی با افزودن کودهای مازاد به منظو کاهش این مقدار در محلول خاک، مد نظر قرار می گیرد. پتانسیل اسمزی کاهشی ( افزایش مقدار EC) معمولا برای کاهش رشد پرپشت شدن محصولات تحت شرایط نوری ضعیف یا به منظور بهبود کیفیت محصولات برداشت شده ضروری می باشدف که این ها تاثیر مطلوب پتانسل کاهشی اسمزی می باشد.

کودهای شیمیایی آلی:

کودهای شیمیایی آلی توسط مواد گیاهی و حیوانی ایجاد می گردد و به این دلیل برای پرورش گیاهان ارگانیک مورد توجه قرار می گیرند. آن ها گاهی اوقات برتی محصولاتی که درون خاک پرورش می یابند مورد استفاده قرار گرفته و تا اندازه ای به عنوان مکمل سفره ها ( لایه زیرین) ارگانیکی می باشند. انواع زیادی از این منابع وجود دارند، که بعضی از این کودهای شیمیایی از مواد مجزای پروتئینی همانند ضایعات خونی و کشتارگاهی حاصل شده، در حالی که موارد دیگر توسط کودهای حیوانی یا ضایعات زیست توده صنعتی ایجاد می گردند.